Wat is PMKT? 

PMKT staat voor psychomotorische kindertherapie. Het is een ervaringsgerichte therapie, waarbij het brein en het lijf letterlijk en figuurlijk bewogen worden. Spelenderwijs, via beweging, spel en met de inzet van creatieve en activerende materialen doet het kind (nieuwe) ervaringen op. Daar waar nog iets te leren valt of waar het kind last van heeft, wordt voelbaar en zichtbaar. Het kind krijgt de tijd en ruimte om hier bewust van te worden en mee te oefenen. Samen met het kind onderzoekt de therapeut wat er schuilgaat achter gedrag. 

Gedrag is opgebouwd uit een aantal gedragscomponenten die elkaar onderling beïnvloeden. Dit  zijn biologische – sensorische – motorische – emotionele – sociale en cognitieve gedragscomponenten. Gegevens over deze gedragscomponenten, de genetische aanleg en de invloeden van de omgeving (in heden en verleden) geven mij als therapeut inzicht in het ontstaan, de aard en de ernst van de gedragsproblematiek.

Dit gedrag kan naar buiten gericht zijn: expressief – overactief – driftig – impulsief – onrustig, maar ook naar binnen gericht (internaliserend) gedrag als: angstig zijn – piekeren – slecht slapen – zich terugtrekken – gespannen zijn of zich geremd voelen. Het kind maakt bijvoorbeeld moeilijk contact, is agressief of vertoont juist teruggetrokken gedrag of heeft weinig of geen lichaamsbesef.

Kortom: Het kind zit niet lekker in zijn vel. Dit kan het gevolg zijn van een (vervelende) gebeurtenis of ontstaan zijn door iets wat belemmerend werkt of aanvoelt voor het kind.
Ook genetische aanleg of het ervaren van problemen rond leren kan hier achter schuil gaan.

Het kind en vaak ook het gezin waarin het opgroeit zijn uit balans. De gewenste balans in het denken, voelen en of doen vraagt aandacht. Balans geeft zelfvertrouwen en dat is nodig om nieuwe stappen te (durven) zetten en het (weer) alleen te kunnen. 

Dat wat niet wordt gezegd met woorden, is zichtbaar in lichaamstaal, lichaamshouding en gedrag. Als therapeut lees ik gedrag van het kind in spel en beweging en help ik het kind spelenderwijs emoties te verwerken, stress te reguleren en nieuw gedrag te ontdekken. Door het kind bijvoorbeeld te helpen om emoties op een meer gewenste manier te uiten.   

In de therapiesessies wordt aangesloten bij dat wat bij het kind van nature al aanwezig is: bewegen, spel, creativiteit en muzikaliteit. Mogelijkheden creëren, waarbinnen het kind zich durft te laten zien.

De veilige therapeutische omgeving en de afgestemde en deskundige reactie(s) van mij als therapeut brengen een veranderingsproces tot stand. Een belangrijke voorwaarde is wel dat het kind zich veilig en vertrouwd voelt, om zich te kunnen openen. 

Als therapeut stem ik af op het ontwikkelingsniveau van het kind en speel ik in op de behoeften en gevoelens van het kind. Spelenderwijs en bewegenderwijs uit het kind wat (nog) niet in woorden kan worden uitgedrukt. Het kind staat stil bij – Wie ben ik? – Wat wil ik? – Wat voel ik? – Wat kan ik? – Wat beweegt mij? Zo wordt een veranderingsproces geactiveerd, waarin het kind gedragsalternatieven leert. Het kind leert oude gedragspatronen te vervangen door nieuwe ervaringen.

Het is belangrijk dat het kind dat wat het heeft geleerd in therapie ook in andere situaties kan toepassen. Hier komt u als ouder/opvoeder in beeld. U kunt samen met belangrijke anderen uit de leefomgeving van uw kind het therapieproces ondersteunen en ervoor zorgen dat u en uw kind (weer) op eigen kracht verder kunnen. 

Wat is PMKT nog meer?

Het is maatwerk. Het is doen – ervaren – bewegen en bewogen worden.

Bewegen speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van een kind. Al spelend en bewegend leert een kind zichzelf en de wereld kennen en doet het ervaringen op. Bewegen en spelen geven het kind de mogelijkheid om zich te uiten. Iets wat lang niet altijd met woorden lukt. Een kind dat zich makkelijk beweegt, bouwt een goed zelfgevoel op, zodat het zich thuis voelt in het eigen lijf, tussen leeftijdsgenoten, op school en thuis in het gezin. Soms loopt die ontwikkeling niet als vanzelf en is er sprake van een (tijdelijke) stagnatie. 

Telkens weer, bij ieder kind, kijk ik als therapeut naar wat nodig is om (verder) te ontwikkelen. Wat gaat er schuil achter het waarneembare gedrag en/of de diagnose?

Therapeutische doelen worden omgezet naar interventies.

Afhankelijk van de hulpvraag kies ik als therapeut voor ontwikkelingsgerichte, oplossingsgerichte of ik-versterkende interventies.

Het kind krijgt de ruimte en de tijd om zich veilig te voelen, te openen en ervaringen op te doen. Met als doel het kind thuis te laten voelen in de oefenruimte.

Een veranderingsproces wordt op gang geholpen, waardoor het kind (weer) (meer) in zijn kracht komt te staan en positiever en met (meer) zelfvertrouwen naar zichzelf en de ander kan kijken en hier ook naar kan handelen.

Als therapeut streef ik ernaar dat de therapie door het kind als een fijne speelse ervaring wordt ervaren. Het kind krijgt de kans om gedragspatronen te herkennen, nieuwe ervaringen op te doen, nieuw gedrag te oefenen en eventuele negatieve ervaringen te verwerken.